του Πάσχου Μανδραβέλη
Ενα μεγάλο μάθημα έδωσε -έστω άθελά του- στον ελληνικό λαό ο
κ. Γιάννης
Μανιάτης· αυτό που οι αγγλοσάξονες το συνοψίζουν στη φράση «δεν υπάρχει
δωρεάν γεύμα». Ενώ προχθές βράδυ ο υπουργός Περιβάλλοντος έλεγε στο
δελτίο του ΣΚΑΪ (11.12.2013) ότι δεν θα επιβαρυνθεί κανείς από την
επέκταση του κοινωνικού τιμολογίου της ΔΕΗ σε επιπλέον ευπαθείς ομάδες,
την επομένη το πρωί μάς είπε το μυστικό: κάθε λογαριασμός θα επιβαρυνθεί
με 0,50 ευρώ επιπλέον.
Ας μην μεμψιμοιρούμε. Το ποσό είναι μικρό και οι ανάγκες μεγάλες. Εκτός αυτού οι πολίτες γλιτώνουν -έστω για λίγο- τα 4,25 ευρώ της ΕΡΤ, αν και δεν ξέρουμε πόσο θα πληρώσουμε τη Δημόσια Τηλεόραση ως φορολογούμενοι. Το βασικό είναι ότι όλοι πρέπει να σταματήσουμε να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και οι πολιτικοί όλους τους άλλους. Δεν υπάρχει δαπάνη που εξαφανίζεται στον αέρα. Στο τέλος πάντα κάποιος πληρώνει. Συνήθως οι φορολογούμενοι, οι οποίοι εσχάτως άρχισαν να κοιτούν τα ραβασάκια της εφορίας κι άρχισαν να αναρωτιούνται τι γίνονται τα λεφτά. Τις εποχές της επίπλαστης ευημερίας μόνον οι «ανάλγητοι νεοφιλελεύθεροι» κοιτούσαν τις δαπάνες και φοβούνταν ότι θα βρεθούμε στον γκρεμό. Οπως ακριβώς κι έγινε...
Το θέμα όμως είναι ότι μπορεί τα θαύματα να κρατούν τρεις μέρες, τα success stories ακόμη λιγότερο. Η επιτυχία του κ. Μανιάτη να «εξαφανίσει» το επιπλέον κόστος, της αναγκαίας ηλεκτροδότησης σε νοικοκυριά που δεν έχουν να πληρώσουν, κράτησε λιγότερο από δώδεκα ώρες. Η ιστορία επιτυχίας του πλεονάσματος -το οποίο σύμφωνα με όλους τους κυβερνητικούς παράγοντες θα μοιραστεί σε ευπαθείς ομάδες- πόσο νομίζουν ότι θα κρατήσει;
Η ιστορία των πενήντα λεπτών στους λογαριασμούς της ΔΕΗ θα βάλει σε σκέψη πολλούς: γιατί το πλεόνασμα δεν μοιράζεται από τώρα, αφού αποδεδειγμένα υπάρχει ανάγκη; Η απάντηση είναι απλή: «ακόμη δεν τον είδαμε Γιάννη τον είπαμε» κι εκτός αυτού τού βρήκαμε και νύφη. Το πλεόνασμα, που μάλλον θα υπάρξει, θα είναι μικρό, εύθραυστο και δεν θα πιστοποιηθεί πριν από τον Μάρτιο. Μέχρι τότε η κυβέρνηση καλά θα κάνει να λειτουργεί σε «κατάσταση ελλείμματος» και να μην εξαγγέλλει δαπανηρές παρελάσεις, έστω με χορηγούς. Κι εκείνοι οι χορηγοί που χρηματοδότησαν (;) τις φανφάρες του κ. Αβραμόπουλου μήπως θα έπρεπε να βάλουν το χέρι τους στην τσέπη για να αντιμετωπιστούν πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας; Το ερωτηματικό στην παραπάνω πρόταση μπήκε διότι ακόμη δεν μάθαμε πόσο κόστισαν οι αρματοδρομίες και αερομαχίες στη Θεσσαλονίκη και ποια ήταν η πραγματική συμβολή των χορηγών.
Οπως και να έχει το ζήτημα, η κρίση δεν τέλειωσε και, όσο κρατάμε την οικονομία δέσμια παλαιοπολιτικών αγκυλώσεων, δεν πρόκειται να τελειώσει σύντομα. Ακόμη και αν η κυβέρνηση έκανε το καθήκον της, απελευθέρωνε δηλαδή την οικονομία για να προκόψουν οι άνθρωποι και μαζί τους η χώρα, η ανάπτυξη θα αργήσει να δώσει καρπούς και να διαχυθεί στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας. Μέχρι τότε υπάρχουν πολλοί που χρειάζονται και θα χρειαστούν τη βοήθεια των πιο εύπορων. Αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση, όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Αντί να πουλά φύκια για success stories, να αφήσει τους ανθρώπους να παράγουν, ώστε κι αυτοί να δώσουν από το πλεόνασμά τους σε εκείνους που θερμαίνονται με μαγκάλια.
Καθημερινή
Ενα μεγάλο μάθημα έδωσε -έστω άθελά του- στον ελληνικό λαό ο
Ας μην μεμψιμοιρούμε. Το ποσό είναι μικρό και οι ανάγκες μεγάλες. Εκτός αυτού οι πολίτες γλιτώνουν -έστω για λίγο- τα 4,25 ευρώ της ΕΡΤ, αν και δεν ξέρουμε πόσο θα πληρώσουμε τη Δημόσια Τηλεόραση ως φορολογούμενοι. Το βασικό είναι ότι όλοι πρέπει να σταματήσουμε να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και οι πολιτικοί όλους τους άλλους. Δεν υπάρχει δαπάνη που εξαφανίζεται στον αέρα. Στο τέλος πάντα κάποιος πληρώνει. Συνήθως οι φορολογούμενοι, οι οποίοι εσχάτως άρχισαν να κοιτούν τα ραβασάκια της εφορίας κι άρχισαν να αναρωτιούνται τι γίνονται τα λεφτά. Τις εποχές της επίπλαστης ευημερίας μόνον οι «ανάλγητοι νεοφιλελεύθεροι» κοιτούσαν τις δαπάνες και φοβούνταν ότι θα βρεθούμε στον γκρεμό. Οπως ακριβώς κι έγινε...
Το θέμα όμως είναι ότι μπορεί τα θαύματα να κρατούν τρεις μέρες, τα success stories ακόμη λιγότερο. Η επιτυχία του κ. Μανιάτη να «εξαφανίσει» το επιπλέον κόστος, της αναγκαίας ηλεκτροδότησης σε νοικοκυριά που δεν έχουν να πληρώσουν, κράτησε λιγότερο από δώδεκα ώρες. Η ιστορία επιτυχίας του πλεονάσματος -το οποίο σύμφωνα με όλους τους κυβερνητικούς παράγοντες θα μοιραστεί σε ευπαθείς ομάδες- πόσο νομίζουν ότι θα κρατήσει;
Η ιστορία των πενήντα λεπτών στους λογαριασμούς της ΔΕΗ θα βάλει σε σκέψη πολλούς: γιατί το πλεόνασμα δεν μοιράζεται από τώρα, αφού αποδεδειγμένα υπάρχει ανάγκη; Η απάντηση είναι απλή: «ακόμη δεν τον είδαμε Γιάννη τον είπαμε» κι εκτός αυτού τού βρήκαμε και νύφη. Το πλεόνασμα, που μάλλον θα υπάρξει, θα είναι μικρό, εύθραυστο και δεν θα πιστοποιηθεί πριν από τον Μάρτιο. Μέχρι τότε η κυβέρνηση καλά θα κάνει να λειτουργεί σε «κατάσταση ελλείμματος» και να μην εξαγγέλλει δαπανηρές παρελάσεις, έστω με χορηγούς. Κι εκείνοι οι χορηγοί που χρηματοδότησαν (;) τις φανφάρες του κ. Αβραμόπουλου μήπως θα έπρεπε να βάλουν το χέρι τους στην τσέπη για να αντιμετωπιστούν πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας; Το ερωτηματικό στην παραπάνω πρόταση μπήκε διότι ακόμη δεν μάθαμε πόσο κόστισαν οι αρματοδρομίες και αερομαχίες στη Θεσσαλονίκη και ποια ήταν η πραγματική συμβολή των χορηγών.
Οπως και να έχει το ζήτημα, η κρίση δεν τέλειωσε και, όσο κρατάμε την οικονομία δέσμια παλαιοπολιτικών αγκυλώσεων, δεν πρόκειται να τελειώσει σύντομα. Ακόμη και αν η κυβέρνηση έκανε το καθήκον της, απελευθέρωνε δηλαδή την οικονομία για να προκόψουν οι άνθρωποι και μαζί τους η χώρα, η ανάπτυξη θα αργήσει να δώσει καρπούς και να διαχυθεί στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας. Μέχρι τότε υπάρχουν πολλοί που χρειάζονται και θα χρειαστούν τη βοήθεια των πιο εύπορων. Αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση, όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Αντί να πουλά φύκια για success stories, να αφήσει τους ανθρώπους να παράγουν, ώστε κι αυτοί να δώσουν από το πλεόνασμά τους σε εκείνους που θερμαίνονται με μαγκάλια.
Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου